අඩසියවසක් පූරණය කෙරෙන මොහොත, ගෙවා පැමිණි දිවි මග දෙස යළි හැරී බැලීම සඳහා ඉඩ හසර සලසන්නේය.
එතෙක් ස්වකිය ජීවිත පෝෂණය කර සාර පල නෙලා ගැනීමට හිනි පෙත් සැදූ නිර්ලෝභී මිනිසුන් සහිත පරිසරය වෙත යළි තමන් තුළින් මතුවී නැගෙන කෘතවේදී බව ප්‍රදානය කිරීමේ අභිලාෂය මතු කර ගැනීමට අවස්ථා උපදවන්නේය.
මෙය ජීවිතයට දශක පහක් පිරෙන මොහොතට විශිෂ්ට අර්ථයක් එක් කළ මගේම ආදරණීය සහෝදර පිරිස සම්බන්ධව ප්‍රමාද වී තැබෙන සටහනකි.
රාජකීය විද්‍යාලයේ ප්‍රධාන තොරතුරු තාක්ෂණ විද්‍යාගාරය ප්‍රතිසංස්කරණය කර වැඩිදියුණු කිරීමේ ව්‍යාපෘතියක් දියත් කෙරිනි. ඒ රාජකීය විද්‍යාලයීය 91 කණ්ඩායමෙනි. 91 කණ්ඩායම මේ ව්‍යාපෘතිය සංවිධානය කරන්නේ ස්වකීය ජීවිතයේ අඩ සියවස් පූර්ණය සැරසීම වෙනුවෙනි.
මේ සංකල්පය ඉදිරිපත් වන්නේ හිරාන් විමලරත්න අතිනි. ව්‍යාපෘතිය ප්‍රායෝගික තලයේ දී කළමනාකරණ වගකීම ප්‍රභාෂ් රණවීර දැරුවේය. කැපවීම්වලින් පූර්ණ ප්‍රභාෂ් ප්‍රමුඛ සහෝදර කණ්ඩායම මාර්තු මස මෙම ව්‍යාපෘතිය ආරම්භ කළේය.
ඔවුන්ගේ පළමු කාර්යය වූයේ විද්‍යාගාරය නවීණ තාක්ෂණයානුකූලව වැඩිදියුණු කිරීමට කළ යුතු කාර්යය තක්සේරු කිරීමය. තක්සේරුව මිලියන 26කි. දෙකෝටි හැට ලක්ෂයකි. 91 කණ්ඩායමේ සහෘදයින් ස්වකීය දායකත්වයෙන් එම මුදල එකතු කරගැනීමට තීන්දු කළහ.
අරමුදල් රැස්කිරීම දැවැන්ත කණ්ඩායම් ප්‍රයත්නයක් විය. ලෝකය පුරා විසිරී සිටින සගයෝ එක මිටකට යළි එක් වී සිටියහ. සෑම මහාද්වීපයක්ම නියෝජනය කරන කමිටු පිහිටවනු ලැබිනි. ඉලක්කගත නිශ්චිත කාලයක් තුළ අරමුදල රැස්කර ගැනීමට සාමූහික ප්‍රයත්නයක් දියත් විය.
රට ගෙවමින් තිබුණේ අභියෝගාත්මක කාල පරිච්ඡේදයකි. තීව්‍ර සමාජ ආර්ථික බිඳවැටීම් සලකුණු වෙමින් තිබිණි. ඒ සියලු අභියෝග අතර අවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය හා උපකරණ ලබා ගැනීමට මෙහෙයුම් කමිටුවට සිදු විය. එහෙත් කොන්දේසි විරහිත කැපවීම සියලුම බාධාවන් බිඳ දමුවේය.
එය ප්‍රතිසංස්කරණයක් නොව. ප්‍රතිනිර්මාණයක් බඳු සැකැස්මකි. නවීන තොරතුරු තාක්ෂණ විද්‍යාගාරය රාජකීය විද්‍යාලයේ සිසුන් වෙත ප්‍රදානය කිරීමේ උත්සවය පසුගිය ජුලි මස 11 වන දින විදුහල්පති, උප විදුහල්පති, තොරතුරු තාක්ෂණ විෂය භාර ආචාර්යවරයාගේ සහභාගීත්වයෙන් පැවැත්විනි. 
අතිශය සංවේදී අවස්ථාව වූයේ 91 කණ්ඩායම විද්‍යාලයේ අකුරු කරන අවධියේ විදුහල්පතිවරයා වූ බී. සූරියආරච්චි ශූරීන් ගෞරවණීය ආරාධිතයා ලෙස එම මොහොතට කැඳවීමය. ඒ අවධියේ ප්‍රාථමික අංශයේ හා ද්විතීයික අංශයේ ප්‍රධාන ආචාර්යවරුන් වන මානෙල් විමලරත්න මැතිණිය සහ ආටිගල මැතිණිය ද එම මොහොතට ඇරයුම් ලැබ සිටියහ.
තමන් රෝපණය කර රැක බලාගත් සිඟිති පැල මහා වනස්පතීන් වී ලොවක් සෙවන කරනු දැකීම උයන්පල්ලෙකුගේ මහත් වූ අභිලාෂය ය. මේ ගෞරවනීය ගුරුවරු තමන් සෙවනේ ශික්ෂණය ලද දරු කැකුළු වියපත් මිනිසුන් ලෙස ලෝකයට සාරපල බෙදනු දකිමින් සිටියහ. 
සැබෑ මිනිස්සු ජීවිතයේ සන්ධිස්ථාන ගැඹුරු හරයකින් යුතුව අර්ථ පූර්ණ කරති. ඒ පරිචය මූලික වශයෙන් ලැබෙන්නේ ඉගෙනගත් පාසලෙනි.
මේ වග ලියා තැබිය යුතුය. රාජකීය විද්‍යාලය වර්ණනය වන්නේ පන්තිමය ගර්වයෙන් නොවේ. එහි සැබෑ පැහැය ඇත්තේ දරුවෙක් පාසල තුළ ලබන පුළුල් සමාජ නිරාවරණය තුළය. ඒ වර්ණවත් වියමන සියලු ආගම්, ජාති, කුළ නියෝජනය කරමින් කුරුඳුවත්තේ සිට හැටේ වත්ත දක්වා වූ අන්තරයක පැතිරෙන්නේය. උසස් අභිලාෂයන් සහිත රාජකීයෙක් නිර්මාණය වන්නේ ඒ සමාජ නිරාවරණයෙන් උපන් චින්තන පරිපාකය ඔස්සේය. .
91 කණ්ඩායම සිය පනස් වැනි දිවි සැමරුව වෙනුවෙන් සිදුකළ මේ ප්‍රදානය කෝටි දෙකහමාරක තාක්ෂණ විද්‍යාගාරයකට ලඝු කළ යුතු නැති බව විශ්වාස කරමි.
එහි ඇත්තේ ජීවිතයේ සන්ධිස්ථාන ගැඹුරු හරයකින් යුතුව විවරණය කළ හැකි සැබෑ රාජකීයයෙකුගේ ආදර්ශය බව ගර්වයෙන් යුතුව ලියා තබමි.
සම බරව ඇත්ත කියන ලංකාසර පුවත් ඔබට සෑම විටෙක දැකීමට ඕනෑ නම් පහත අපේ වට්ස්ඇප් / ටෙලිග්‍රෑම් සමූහයන්ට එක්වෙන්න.
